เขย่ง ก้าว กระโดด

จำความรู้สึกแรกที่หัดเขย่งไม่ได้แล้ว
รู้แต่ว่าเวลาที่เราเขย่งจะรู้สึกว่าตัวเองสูงขึ้น ตอนเด็กๆ เลยชอบเดินเขย่งปลายเท้าเป็นพิเศษ
(เพื่อนๆ คงไม่ต้องบอกว่าเพราะอะไร)
แต่จนบัดนี้นิสัยชอบเขย่งค่อยๆ หายไปแล้ว
มีบ้างเป็นบางครั้งที่ต้องเขย่งหยิบของ
คิดๆ ไปก็บ่อยทีเดียว
เพราะของที่อยู่สูง เราจะไปเอื้อมถึงได้ยังไง

เวลาที่เดินไปไหนมาไหนได้ด้วยตัวเองครั้งแรกเป็นยังไง จำไม่ได้แล้ว
แต่รู้ว่าก้าวแรกของเด็กแต่ละคนสำคัญมาก
การก้าวแล้วล้ม หากลุกได้ด้วยตัวเองจะทำให้เข้มแข็ง
(ตอนนั้นเราทำอีท่าไหนหว่า)
ตอนนี้ได้แต่เดินก้าวไวๆ ไล่จับเด็กๆ ให้ทันก็เหนื่อยแล้ว
ให้นึกย้อนไปตอนที่ตัวเองเป็นเด็ก
คิดว่าคงก้าวไวน่าดูเหมือนกัน

กระโดดครั้งแรกๆ คงรู้สึกสนุกไม่น้อย
แต่แน่นอนว่าจำอะไรไม่ได้แล้ว
ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่าที่เด็กอายุน้อยกว่า 4 ขวบ ความจำจะสั้น
มักจะจำเรื่องราวอะไรช่วงนั้นไม่ได้ตอนที่เราโตแล้ว
อาจจะจริงอย่างว่า เพราะตอนนี้เห็นเด็กๆ กระโดดกันอย่างสนุกสนาน แต่เรากลับจำความรู้สึกนี้ไม่ได้เลย
ตอนนี้ที่กระโดดได้อย่างไม่เคอะเขินเพราะต้องกระโดดไปพร้อมพวกเขา
หากเป็นช่วงเวลาปกติคงกระโดดสนุกสนานออกนอกหน้าไม่ได้อย่างนี้
เดี๋ยวคนหาว่าบ้า

ความสนุกของการเขย่ง ก้าว กระโดด
จำกัดไว้ถึงอายุเท่าไรกัน
...
ใครตอบได้ช่วยบอกที